Zebrane tu informacje są oparte na badaniach zrealizowanych przez Baba Mashe, opisanych w książce “Microdosing with Amanita Muscaria: Creativity, Healing, and Recovery with the Sacred Mushroom“. Zostały one zrealizowane na grupie 1642 badanych z całego świata.

Dane o uczestniach badania

Wiek uczestników

• Do 18 lat – 2% (32)
• 18-50 lat – 91% (1 501)
• 50 lat – 7% (109)

Płeć uczestników

• Mężczyźni – 77% (758)
• Kobiety – 19% (182)
• Niepodano – 4% (43)

Lokacja geograficzna uczestników

• Wschodnia Europa – 47% (881)
• Unia Europejska – 10% (180)
• Azja- 20% (378)
• Północa Ameryka – 8% (152)
• Południowa Ameryka – 2% (45)
• Inne – 13% (236)

Badania są na temat wykorzystania muchomora czerwonego. Większość uczestników (94%, 567 z 604) stosowało gatunek Amanita Muscaria do mikrodawkowania. Oba gatunki muchomorów, czerwony i panterkowy, były stosowane w mikrodawkowaniu przez 5% (30) uczestników. Tylko 1% (7) używało muchomora panterkowego. Natomiast muchomor panterkowy wymaga własnego badania ze względu na jego silniejsze działanie i inne związki chemiczne.

Typ muchomora użyty do mikrodawowania

• Amanita Muscaria – 94% (567)
• Amanita Muscaria oraz Pantherina – 5% (30)
• Amanita Pantherina- 1% (7)

Źródło pozyskania muchomorów

• Zebrane i przygotowane samemu – 46% (508)
• Kupione z zaufanego źródła – 25% (275)
• Kupione z niesprawdzonego źródła – 25% (279)
• Niewiadomo – 4% (40)

• Pozytywne efekty wystąpiły po użyciu zakupionych AM (86%, 178 z 208);
• pozytywne efekty wystąpiły również po użyciu osobistych zbiorów AM (90%, 166 z 185). Odpowiednio, 11% (23) oraz 8% (15) uczestników nie odnotowało żadnych efektów po stosowaniu zakupionych lub osobistych zbiorów AM.
• Negatywne efekty wystąpiły u 3% (7) i 2% (4) uczestników stosujących zakupione lub osobiste zbiory AM.

Proces przygotowania muchomora do mikrodawkowania

Sposób przygotowania AM wciąż jest intensywnie dyskutowany wśród osób mikrodawkujących. Pytanie pozostaje otwarte, ponieważ istota kontrowersji sprowadza się do dekarboksylacji kwasu ibotenowego do muscymolu. Proces suszenia zwiększa dekarboksylację, a ostateczna suszona forma zapewnia silniejsze efekty psychoaktywne. Wśród uczestników istnieje opinia, że pozyskiwanie grzybów i przechowywanie ich przez dwa do trzech miesięcy w chłodnym, ciemnym miejscu bez dostępu do powietrza (tzw. curing) stymuluje dekarboksylację kwasu ibotenowego do muscymolu. Niektórzy uczestnicy zgłosili niższy poziom nudności po użyciu suszonych muchomorów poddanych suszeniu w ten sposób.

Jednak badanie przeprowadzone przez K. Tsunodę zatytułowane “Change in Ibotenic Acid and Muscimol Contents in Amanita muscaria during Drying, Storing or Cooking”^[1] pokazuje korelację między stężeniem kwasu ibotenowego i muscymolem w zależności od różnych metod pozyskiwania i przechowywania. To badanie pokazuje również brak zmiany stężenia kwasu ibotenowego i muscymozolumolu podczas dziewięćdziesięciu dni przechowywania. W badaniu tym wykorzystano porównawczą metodę spektrograficzną.

W jakiej formie najlepiej jeść muchomora czerwonego?

Poniższy diagram odzwierciedla opinie użytkowników na temat najpopularniejszych form przyjmowania mikrodozowania Amanity. Preferowaną formą mikrodozowania AM wybraną przez 38% uczestników był proszek (283 z 740). Całe szuszone kawałki kapelusza AM zostały wybrane przez 36% (267) badanych. Mniej popularna była herbata, która uzyskała wynik 22% (166), natomiast spożycie nalewki alkoholowej z AM było najrzadziej wybieraną opcją, stosowaną tylko przez 3% (24) uczestników.

Forma przyjmowania

• Wysuszone całe kawałki – 36% (267)
• Proszek – 38% (283)
• Herbata – 22% (166)
• Nalewka- 3% (24)

Poniższy diagram pokazuje, że pozytywne skutki odczuwane przez uczestników były lepiej odczuwalne przy spożyciu świeżo suszonej AM, w porównaniu do grzybów poddanych procesowi dojrzewania (tzw. curing), odpowiednio u 41% (83 z 202) i 26% (53) uczestników. Pozytywne efekty przy obu formach przygotowania Amanity muscaria potwierdziło 33% (66) uczestników.

Suszenie czy proces dojrzewania

• Lepsze efekty z świeżo ususzonych AM – 41% (83)
• Lepsze efekty z AM poddanej procesowi dojrzewania – 26% (53)
• Bez różnicy – 33% (66)

Ogólnie spostrzeżenia na temat mikrodawkowania

Przy ocenie mikrodawkowania amanity muscarii nie wzięto pod uwagę obecności różnych chorób i ich nasilenia. Wstępna ogólna ocena wyników wykazała bardzo pozytywne i stabilne efekty.

Ogólna ocena procesu mikrodawkowania AM była pozytywnie oceniana w 92% przypadków (938 z 1,018). Negatywny wynik po mikrodawkowaniu AM wyraziło 2% użytkowników. Wynik bez żadnych rezultatów zanotowano w 6% przypadków (61)

Ogólna ocena skutków mikrodawkowania

• Pozytywne rezultaty – 92% (938)
• Negatywne rezultaty – 2% (19)
• Brak rezultatów – 6% (61)

Skutki odstawienia muchomora czerwonego

Żadne objawy odstawienne po mikrodawkowaniu Amanity muscaria nie wystąpiły u 74% (214 z 291) uczestników. Według raportów, niezrównoważony nastrój można było spotkać u 17% (51) badanych, bezsenność u 6% (17), a inne objawy u 3% (9) uczestników.

Objawy odstawienne

• Brak – 74% (214)
• Chwiejny nastrój – 17% (51)
• Bezsenność – 6% (17)
• Inne – 3% (9)

Najczęstszą przyczyną występowania zespołu odstawienia jest zwykle nadużywanie i naruszanie optymalnej mikrodawki AM. Na poniższym diagramie przedstawiono kondycje i nastrój badanych po zakończeniu mikrodawkowania. Około 75% (184 z 245) uczestników opisało swój nastrój jako świetny. Stan powrócił do poprzedniego po zakończeniu kuracji u 22% (54) przypadków, a 3% (7) uczestników zgłosiło, że ich stan się pogorszył.

Stan zdrowia po zakończeniu mikrodawkowania

• Lepszy niż przedtem- 75% (184)
• Taki sam – 22% (54)
• Gorszy – 3% (7)

Optymalne dawki muchomora czerwonego do mikrodawkowania

Waga AM nie może być ujednolicona. Każdy użytkownik będzie miał swoją indywidualną reakcję na tę samą wagę tego samego grzyba. Indywidualna wrażliwość jest najważniejszym kryterium, co zostało potwierdzone przez tysiące przesłanych opinii.

Profesor James Fadiman, który od dłuższego czasu zajmuje się badaniem wpływu grzybów psilocybinowych, zaproponował skuteczną metodę kalibracji grzyba dla każdej osoby w książce ” The Psychedelic Explorer’s Guide”^[2].

Waga AM nie może być określana na podstawie kilograma wagi użytkownika ani dostosowana do wspólnego jednostkowego warunku, który jest odpowiedni dla wszystkich.

Optymalna indywidualna mikrodawka AM to waga suszonego grzyba dobrana empirycznie. Przy odpowiednio dobranej wadze nie ma zmian w postrzeganiu, świadomości ani zachowaniu. Wystąpienie euforii, histerycznego śmiechu, niekontrolowanego zachowania, halucynacji, fraktali, zawrotów głowy, senności, nagłej słabości, apatii i agresji są oznaką niepoprawnie dobranej dawki.

Jaką wagę powinna mieć mikrodawka amanity muscarii?

To zależy od uzyskanych danych, ponieważ każdy grzyb różni się jakością, zależnie od obszaru wzrostu, metody zbioru, suszenia i warunków przygotowania, czasu przechowywania i indywidualnej wrażliwości. Według uzyskanych danych, mikrodawkowanie AM jest najbardziej skuteczne, gdy jest przyjmowane w dawce 0,5-2 g suszonego grzyba.

Proponuje się podejście indywidualne w kalibracji mikrodawek AM, podobne do metody kalibracji. Każda nowa partia Amanita muscaria podlega nowej indywidualnej kalibracji.

Na przykład dokładnie wysuszona Amanita muscaria pochłania wilgoć bezpośrednio z powietrza, traci kruchość, staje się elastyczna i zwiększa swoją wagę. Na przykład 0,5 g chrupiąco wysuszonej Amanity pozostawionej bez pakowania próżniowego może prawie podwoić swoją wagę, w zależności od wilgotności powietrza. Jak wykazały eksperymenty, waga proszku muchomora, równoważna łyżeczce, waha się od 1 g do 3 g, w zależności od suchości grzyba.

Optymalną ilośćią jest rozpocząć od 0,5 g suszonej AM, rano trzydzieści minut przed śniadaniem i w zależności od efektu, zmniejszać lub zwiększać wagę mikrodawki na kolejne spożycie. Najpopularniejsza dawka według ankiety to 1-2 g suszonej amanity (41%, 476 z 1 168), następnie do 1 g w 31% (364), a w końcu 3 g lub więcej w 17% (198) .

Optymalna waga mikrodawki stosowana przez badanych

• Do 1 grama – 31% (364)
• 1-2 gramy – 41% (476)
• Ponad 3 gramy – 17% (198)
• Różnie – 11% (130)

Częstotliwość zażywania mikrodawek

Najbardziej optymalna i skuteczna częstotliwość mikrodawkowania AM wynosiła raz dziennie, zgodnie z opiniami uczestników (45%, 512 z 1,150). Kolejną z kolei częstotliwością były dwie mikrodawki dziennie, rano i wieczorem (35%, 403). Częstotliwość 1-3 razy w tygodniu zgłosiło 10% (121) badanych, a najmniej popularną opcją było nieregularne zażywanie dawek 10% (114).

Częstotliwość mikrodawkowania

• Raz dziennie – 45% (512)
• 2 Razy dziennie – 35% (403)
• 1-3 Razy w tygodniu – 10% (121)
• Nieregularnie – 10% (114)

O jakiej porze dnia zażywać mikrodawki?

W trakcie zbierania informacji o mikrodawkowaniu odkryto interesującą obserwację. Okazało się, że czas przyjęcia mikro dawki AM daje określony skutek. Wybór czasu na stosowanie ma więc różne cele:

• Po przyjęciu mikrodawki AM rano uczestnicy wskazali na wzrost energii i siły fizycznej, poprawę nastroju na pozytywny poziom, łatwość komunikacji, spokój, skuteczność w ciągu dnia, wesołość, poczucie dobrej kondycji i zniknięcie drażliwości i szemrzących myśli.
• Przyjmowanie mikro dawki AM wieczorem skutkowało szybkim zasypianiem i głębokim, nawet sennym snem z niesamowitymi, realistycznymi i fantastycznymi snami. Następnego dnia rano pojawiał się stan wigoru i poczucie wypoczętego ciała.

Poniższy diagram przedstawia czas przyjęcia mikrodawek AM zgłoszonych przez uczestników. Najpopularniejszym była pora ranna, trzydzieści minut przed jedzeniem (34%, 419 z 1 229). Następnym z kolei było wieczorne przyjmowanie, potwierdzone przez 16% (190) badanych. Przyjmowanie mikrodawek rano i wieczorem było korzystne dla 29% (362) uczestników.

Częstotliwość mikrodawkowania

• Rano – 34% (419)
• Wieczorem- 16% (190)
• Rano i wieczorem- 29% (362)
• Nieregularnie – 21% (258)

Okres przyjmowania mikrodawek

Informacje z tego studium wykazały, że optymalny czas trwania przyjmowania mikrodawek AM wynosi do jednego miesiąca, po którym następuje przerwa do dziesięciu dni. Podczas przerwy użytkownik ma możliwość oceny skuteczności i stabilności efektów. Dalsze stosowanie mikrodawek zależy od indywidualnej oceny.

Optymalny okres przyjmowania mikrodawek wynosił do jednego miesiąca według danych z badania (67%, 665 z 999), a następnie do trzech miesięcy (11%, 114), aż w końcu do sześciu miesięcy (8%, 82). Okazjonalne stosowanie mikrodawek zgłosiło 14% (138)

Okres przyjmowania amanity muscarii

• Do 1 miesiąca – 67% (665)
• Do 3 miesięcy – 11% (114)
• Do 6 miesięcy- 8% (82)
• Od czasu do czasu – 14% (138)

Większość uczestników projektu wskazywała na kumulacyjne efekty mikrodawkowania AM oraz kontynuacje działania tych efektów po tygodniu, dwóch tygodniach, a nawet dłużej.

Źrodła:

1. Tsunoda et al., “Change in Ibotenic Acid and Muscimol Contents in Amanita muscaria during Drying, Storing or Cooking,” 153–60
2. Fadiman, The Psychedelic Explorer’s Guide