Zbieranie muchomora czerwonego

Sezon zbiorów muchomora czerwonego zaczyna się w sierpniu i kończy koło listopada. Amanita rośnie głównie pod brzozami i sosnami, czasami pod olszami, wierzbami, osikami i dębami. Dla wzrostu i rozwoju potrzebuje symbiotycznej relacji mikoryzowej z drzewami-żywicielami. Grzyby pojawiają się zależne od deszczu i wilgotności gleby której potrzebują do owocowania.

Kolor kapelusza grzyba zależy od składu gleby, klimatu i miejsca wzrostu. Na suchych, słonecznych miejscach wśród sosn ma ona żółto-pomarańczowy odcień. Na nizinach o dużej wilgotności kapelusze są wiśniowo-czerwone. Silne, zwarte grzyby najlepiej nadają się do suszenia. Nie należy zbierać starych lub uszkodzonych grzybów, które zostały zjedzone przez robaki lub zwierzęta. Główna koncentracja substancji aktywnych znajduje się w kapeluszu, a dokładniej w skórze kapelusza i w żółto-białej warstwie pod nią. Dla mikrodawkowania amanity zbieramy tylko jej kapelusze.

Suszenie i przechowywanie muchomorów

Istnieją pewne zasady suszenia i przechowywania zbiorów Amanita muscaria. Grzyby należy przetwarzać jak najszybciej, zwłaszcza jeśli są zbierane w wilgotnych miejscach lub podczas deszczowej pogody. Przed suszeniem nie należy myć kapeluszy, ponieważ związki chemiczne grzyba są rozpuszczalne w wodzie. Jednak należy usunąć piasek, brud lub liście za pomocą wilgotnej szmatki lub serwetki. Oczyszczanie grzybów po ich wysuszeniu jest znacznie trudniejsze, a czasami po prostu niemożliwe. Kapelusze grzyba należy przeciąć jak pizzę na kilka kawałków plastikowym nożem. W ten sposób są one mniej podatne na zepsucie. Wszystko, co metalowe, takie jak noże, pokrywki czy puszki, nie powinno być używane podczas przetwarzania lub przechowywania amanity.

Muchomory można suszyć na kilka sposobów. Najczęstszą metodą jest suszenie w elektrycznej suszarce do grzybów. Optymalna temperatura do suszenia wynosi między 45°C a 55°C. Poniżej 45°C grzyb może się zepsuć przed wysuszeniem, zwłaszcza jeśli został zebrany po opadach deszczu i nasycony nadmierną wilgocią. Nawet jeśli przed zbiorami nie wykryto robaków, istnieje wciąż możliwość, że zostaną one zjedzone przez robaki, jeśli suszenie zostanie wykonane w niskiej temperaturze.

Innym powszechnym sposobem suszenia muchomorów jest powieszenie ich na nitce, nie dotykając się nawzajem i powieszenie ich w kuchni nad źródłem ciepła, lub na pełnym słońcu. Najgorszą metodą suszenia jest użycie piekarnika, ponieważ jeśli temperatura będzie zbyt wysoka, kapelusze spłoną lub upieką się, stracą swoje właściwości i staną się bezużyteczne. Podobno najskuteczniejszą metodą suszenia jest suszarka podczerwieni, którą można zbudować z profesjonalnej folii podczerwonej stosowanej w budownictwie mieszkaniowym do ogrzewania podłóg.

Kapelusze grzybów należy suszyć aż do momentu, gdy staną się kruche. Kiedy grzyby są odpowiednio wysuszone, dają dźwięk podobny do trzasku chipsów ziemniaczanych podczas naciskania na nie.

Można stosować również dwustopniowy proces suszenia. Po wysuszeniu kapeluszy na twardo, włożyć je do dużego słoika szklanego i pozostawiam na noc. Rankiem kapelusze nie są już chrupiące i suche na zewnątrz, ponieważ wilgoć z wewnątrz jest wciągana przez zewnętrzne części grzyba. Następnie suszy się je ponownie w elektrycznej suszarce.

Przy właściwym wysuszaniu waga suchych grzybów do wagi surowych grzybów wynosi 1:10. Grzyby przechowuje się w szczelnych pojemnikach. Grzyby powinny unikać wilgoci, światła, tlenu i wysokich temperatur. Kawałki grzybów przechowuję w lodówce w małych słoikach szklanych z ciasno zamykanym wieczkiem tylko przez sześć miesięcy. Według zebranych danych grzyby można używać od razu po wysuszeniu. Według doświadczenia, grzyby zachowują swoje właściwości przez rok.